Met Joris had ik afgesproken dat hij de volgende coaching zijn leesboek mee zou nemen. Hij verscheen, zonder zijn leesboek.
“Oh, vergeten”, zei zijn moeder.
“Maar het is zijn boek, en hij moet daaraan denken,” sputterde ik. Joris haalde zijn schouders op.
Ik was die woensdagochtend bij Carolien. Normaal kwam ze in mijn praktijk, maar dat lukte nu niet, dus ging ik naar haar toe. Moeder had heel veel moeite gedaan om uit te zoeken welke hulp passend zou zijn voor haar dochter. Nu kreeg ze hulp van mij en moest ze het zelf gaan doen vond moeder.
Maar vooral basisschoolkinderen hebben bij leerproblemen de hulp en ondersteuning van hun ouders nodig. Er moet, voor een goed resultaat, altijd een commitment zijn; kind, ouders, coach om samen te werken aan vooruitgang.
lees verder
Vanmorgen was Marjolein er weer. Mooi meisje, lenig, erg muzikaal, maar ook wat onzeker en faalangstig. Ze kwam voor haar lees- en spellingproblemen.
Haar moeder vertelde dat ze heel veel geoefend hadden. Trouw elke dag lezen en de opdrachten oefenen. Maar die lange klanken … Dat lukte niet.
Ik pakte de oefening met lange klanken erbij en vroeg haar om wat woorden op te schrijven. Ze werd heel onzeker, draaide haar hoofd weg naar haar moeder, om hulp te zoeken.
lees verder
Op 25 maart was ik aanwezig bij een informatieavond in de bibliotheek van Assen, georganiseerd door oudervereniging Balans. Het thema: leesproblemen en dyslexie. Met een kleine stand van Hoebedoeloe mocht ik erbij zijn – vooral omdat ik zo’n twaalf jaar vrijwilliger ben geweest bij Balans. In die jaren organiseerde ik bijeenkomsten, gaf ik informatie en luisterde ik naar talloze ouders die vastliepen met hun kind.
lees verder