Letterdief ...
- 2 juni 2025
Vanmorgen was Marjolein er weer. Mooi meisje, lenig, erg muzikaal, maar ook wat onzeker en faalangstig. Ze kwam voor haar lees- en spellingproblemen.
Haar moeder vertelde dat ze heel veel geoefend hadden. Trouw elke dag lezen en de opdrachten oefenen. Maar die lange klanken … Dat lukte niet.
Ik pakte de oefening met lange klanken erbij en vroeg haar om wat woorden op te schrijven. Ze werd heel onzeker, draaide haar hoofd weg naar haar moeder, om hulp te zoeken.
“Nou Marjolein, ik denk dat je deze wel weet.” Ik liet haar het woord water zien en vroeg haar wat het was. “Het staat vast in je hoofd,” zei ik om haar te stimuleren. Ze keek me aan en barstte in tranen uit. Ik begreep er niets van. Dit hadden we toch de vorige keer uitgebreid behandeld? Alhoewel … toen ging het ook al niet van harte …
Na een poosje vroeg ik haar wat er aan de hand was. Ze kon het niet vertellen. Vragend keek ik moeder aan. Toen schoot me iets te binnen: op welke manier wordt dit op school aangeboden? Met de letterdief!
“Zijn dit de woorden van de Letterdief?” Ze keek me aan door een waas van tranen en knikte ja.
Aha!
“Vind je de letterdief spannend?” Ze knikte heftig ja!
Om het een beetje leuk, spannend en ‘simpeler’ te maken voor kinderen hebben methodeschrijvers wat ezelsbruggetjes verzonnen. Een daarvan is de Letterdief. Leuk bedacht en voor veel kinderen een prachtige manier om de spellingregel te onthouden.
Maar niet voor iedereen; kinderen die vooral denken in beelden zien, zodra ze er naar kijken in hun werkboek, of hun juf het woord Letterdief zegt, die letterdief echt voor zich; een dief die kinderen letters afpakt en in een grote jutezak stopt. Een echte boef! En dat is eng! Voor deze kinderen werkt de Letterdief niet.
Aan Marjolein legde ik uit waarom de Letterdief wordt gebruikt; als ezelsbruggetje zodat kinderen de regel beter kunnen onthouden. Ik zag Marjolein ontspannen. “Dus ik hoef niet bang te zijn?” “Nee hoor, hij komt niet bij jou.” Toen was het goed en hebben we nog wat woorden met lange en korte klanken geschreven.
En wat denk je? Allemaal foutloos; ze stonden gewoon goed in haar hoofd.
<< Informatieavond in de bieb – gemiste kans? >>